- ANGITIA
- ANGITIAnemus in Marsorum regione, inter Albam et lacum Fucinum, Selva d' Albi vulgo. Solino Anguitia dicitur c. 8. Gentem Marsorum serpentibus illesam esse, nihil mrum; a Circes filio genus ducunt, et de avita potentia deberi sibi sentiunt servitium venenarum, ideoque venena contemnunt. C. Caelius, Aetaetres filias, Anguitiam, Medeam, et Circen, dicit fuisse. Circen Circaeos insedisse montes, carminum maleficiis varias imaginum facies mentientem. Anguitiam vicina Fucino occupavisse: ibique salubri scientia adversus morbos resistentem, quum desiisset hominem vivere, Deam habitam. Sil. Italicus l. 8. v. 496.Hae bellare acies nôrant; ac Marsica pubesEt bellare manu, et chclydris cantare soporem,Vipcreumque herbis hebetare et carmine dentem.Aetae prolem Anguitiam mala gramina primamMonstravisse ferunt, tactuque domare venena;Et lunam excussisse polô; stridoribus amnesFrenantem; ac silvis montem nudâsse vocatis.Virg. Aen. l. 7. v. 750.Quin et Marrubiâ venit de gente sacerdos,Fronde super galeam, et felici comptus livâArchippi Regis missu, sortissimus Umbro:Vipereo generi et graviter sprrantibus bydrisSpargere, qui somnos, cantuque manuque solebat,Mulcebatque iras, et morsus arte levabat.Sed non Dardaniae mediciari cuspidis ictumEvaluit: neque eum iuvêre in vulnera cantusSomniscri, et Marsis quaesitae in montibus herbae.Te nemus Angitiae, vitrca te Fuchinus undâ,Te liquidi flevêre lacus.Ubi Servius: Medea, quando, relictis Colchis, Iasonem secuta est, dicitur in Italiam pervenisse, et ibi populos quosdam, circa Fucinum ingentem lacum habitantes, qui Mar rubii appellabantur, quasi circa mare habitantes; propter paludis magmtudinem, docuit remedia contra serpentes. Quamquam alii Marubios a. Rege dictos velint. Hi ergo populi Medeam Angitiam vocârunt, ab co, quod eiuscantus scrpentes angerent. Vibius in Catalogo nemorum: Anguiae, vel Anguitiae, Lucaniae. Mendum apertissimum est in prima voce: in qua literas it vitiatas esse abexscriptoribus in u, dubium este haud potest. Etenim varietatem vocabuli, quod Virgilio ac Servio Angitia, Silio vero atque Solino scriptum erat Anguitia, indicare voluit Vibius. In co aurem, ab ipso erratum iudico, quod nemus hoc Lucaniae tribuat, cum a dictis auctoribus diserte Marsis, Fucinoque lacui adscribatur. Cluver. Nic. Lloyd.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.